Οι κάτοικοι
Οι κάτοικοι του Περτουλίου είναι κατά πλειονότητα βλάχοι, όπως περιγράφονται παραπάνω. Εκτός από βλάχους κατοικείται και από ένα ποσοστό Σαρακατσάνων οι οποίοι ήρθαν στο Περτούλι ως τσοπάνηδες μεγαλοτσελιγκάδων, αργότερα έφεραν τις οικογένειές τους και έτσι έγιναν κάτοικοι και δημότες. Άλλοι ήρθαν με τα κοπάδια τους και προμήθευαν με γάλα τα τοπικά τυροκομεία.


Οι Σαρακατσάνοι
Οι σαρακατσάνοι αποτελούν ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού, που διακρίνεται για ένα ξεχωριστό τρόπο ζωής και ενδιαφέροντα έθιμα, που διαφυλάσσονται από τους ίδιους αυστηρά.
Ιστορικοί, γλωσσολόγοι, γεωγράφοι, Έλληνες και ξένοι ερευνητές διαφωνούν, ως προς την προέλευση και το χρονικό εμφάνισής τους.

Η θεωρία που τους παρουσιάζει ως Ρουμάνους και Αρωμούνους, αναιρείται από τον σαρακατσάνικο βίο και το γλωσσικό τους ιδίωμα, το οποίο φαίνεται ότι σχηματίστηκε στο βόρειο τμήμα της Ελλάδος, πριν από τον 15ο αι. Διαφέρουν ουσιαστικά από τους Ρουμάνους και Αρωμούνους. Οι σαρακατσάνοι ξεχωρίζουν σαν ομάδες κλειστές και δεν αναπτύσσουν ιδιαίτερες σχέσεις με τους άλλους πληθυσμούς, ειδικά πεδινούς (γρεκούς), παρά μόνο τα τελευταία χρόνια και μόνο οι νεώτεροι. Οι παλαιότεροι έλεγαν: «καλύτερα Τούρκος παρά Γρεκός» δηλαδή πείσμα και όρκος για καθαρή φυλή.

Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι, η προέλευσή τους ανάγεται στην αρχαιότητα, αφού ο τρόπος ζωής τους φαίνεται να έχει τις πηγές του στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι, πρόκειται για ομάδα Ελλήνων χωρικών, που ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους, άγνωστο για ποιο λόγο, και αναζήτησαν καταφύγιο στα βουνά, όπου άρχισαν να καταγίνονται με την κτηνοτροφία και έγιναν νομάδες, αναγκαζόμενοι από τις καιρικές συνθήκες.

Κάθε χρόνο τ' Αη Γιώργη ανεβαίνουν στα βουνά και τ' Αη Δημήτρη κατεβαίνουν στα χειμαδιά. Οι εγκαταστάσεις της κατοικίας τους ονομάζονται κονάκια από την τουρκική «κονάκ». Οι λέξεις στάνη και μαντρί αναφέρονται στους χώρους όπου ζουν τα ζώα και γίνεται η εκμετάλλευση των προϊόντων τους. Η μακροζωία και η απόκτηση πολλών παιδιών συντελούν στη δημιουργία μεγάλων γενών με πολυάριθμα μέλη. Η σαρακατσάνικη τέχνη διακρίνεται από αδρές γραμμές, σκούρα χρώματα. Ξυλόγλυπτα οικιακά σκεύη, διακοσμητικά αντικείμενα, μάλλινα χειροποίητα υφαντά στρωσίδια, σκούρες χειροποίητες μάλλινες φορεσιές, συνοδευόμενες από αργυροχοϊκά στολίδια (πόρτες, κιουστέκια) είναι χαρακτηριστικά τους στοιχεία. Τα σύμβολά τους ο σταυρός και το φίδι.