Χλωρίδα - Πανίδα
Κυρίαρχο αυτοφυές είδος η υβριδογενής ελάτη, ενώ σποραδικά βρίσκονται σε μικρές συστάδες η οξιά, η δρυς, το σφενδάμι, η οστρυά, η άρκευθος, η φλαμουριά, η ιτιά κ.λπ.
Τεχνητά έχουν εγκατασταθεί πεύκη και τούγια. Όπως εκτιμάται από ειδικούς επιστήμονες - ερευνητές, το δάσος ελάτης χρονολογείται από τριακόσια χρόνια περίπου, που μεταφέρθηκε με φυσικούς τρόπους (αέρα, πουλιά).
Πριν από την ελάτη υπήρχε δάσος οξιάς, η οποία εκτοπίστηκε από την ελάτη, ως ισχυρότερος φυτικός οργανισμός. Εδώ συναντάται ένας καλλωπιστικός - σπάνιος για την Ελλάδα - θάμνος, το Λιβούρνο, που είναι πολύ γνωστός στις δυτικές περιοχές της Ευρώπης και στη Γιουγκοσλαβία.
Μέσα στο δάσος ευδοκιμεί ένα σπάνιο είδος κόκκινου κρίνου. Στα υγρά το ίτσι (ίον το εύοσμον), το σαλέπι, η μέντα, η αρωματική αγριοφράουλα, βατόμουρα. Στα ξέφωτα και ψηλά βρίσκουμε τσάι, αμάραντο, μούσχο,

ρίγανη, νάνα (είδος χόρτου), το ευωδιαστό δάκρυ της Παναγίας.
Την άνοιξη στα ποτάμια ανθίζουν άσπρες πασχαλίτσες, που έντυναν παλιά τον επιτάφιο, στις πλαγιές κόκκινες, μωβ, άσπρες ανεμώνες.
Αρχές φθινοπώρου η γη γεμίζει με τις διώχτρες (κρόκος). Λέγονται έτσι επειδή ανθίζουν όταν φεύγουν οι παραθεριστές και οι κτηνοτρόφοι για τα χειμαδιά. Σημαίνουν και το τέλος του καλοκαιριού. Επίσης ανθίζουν αρχές της άνοιξης, σκάνε ανυπόμονα κάτω από το τελευταίο χιόνι, δηλώνοντας το τέλος του χειμώνα.
Η πανίδα της περιοχής είναι πλούσια. Απαντάται ζαρκάδι, ελάφι, αρκούδα, λύκος, λαγός, αλεπού, κουνάβι, νυφίτσα, σκίουρος και άλλα. Από τα φτερωτά βρίσκουμε ορεινή πέρδικα, μπεκάτσα, φασιανό, γεράκι, δρυοκολάπτη και πολλά άλλα.


Το Δάσος - Διαχείριση
Το δάσος Περτουλίου έκτασης 33 χιλ. στρεμμάτων περίπου είναι κυριότητας του Δημοσίου. Έχει παραχωρηθεί, κατά νομή το 1934 στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με σκοπό την πρακτική εκπαίδευση των φοιτητών της Δασολογίας, την έρευνα, την πρότυπη εκμετάλλευση του δάσους και άλλους σκοπούς.
Διοικείται και διαχειρίζεται από το Ταμείο Διοικήσεως και Διαχειρίσεως Πανεπιστημιακών Δασών. Το δάσος επισκέπτονται κάθε χρόνο πολλοί Έλληνες και αλλοδαποί Δασολόγοι, από ερευνητικά Ιδρύματα και Πανεπιστήμια για ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων, σε θέματα φυσικού περιβάλλοντος. Επίσης τα επισκέπτονται πολλά σχολεία, στους μαθητές των οποίων γίνεται ξενάγηση και ενημέρωση από τους δασολόγους της Διοίκησης του Πανεπιστημιακού δάσους. Για την προστασία του δάσους λαμβάνονται δασοκομικά και διαχειριστικά μέτρα, καθώς και όλα τα μέτρα, για τον έλεγχο των διαφόρων παραβάσεων (φωτιές, λαθροθηρία, λαθροβοσκή, παράνομη υλοτομία κ.λπ.). Έχουν τοποθετηθεί προστατευτικές μπάρες σε εισόδους των δρόμων, σε όλο το δάσος, εμποδίζοντας έτσι την ανεξέλεγκτη πρόσβαση αυτοκινήτων.
Οι κτιριακές εγκαταστάσεις, κοιτώνες φοιτητών και εκπαιδευτικού προσωπικού, εστιατόριο, διοικητήριο και άλλα κτίρια συνολικού εμβαδού 5.930 τ.μ. άρχισαν να κτίζονται από το 1940. Μετά από διακοπή δέκα ετών περίπου συνεχίστηκαν από το 1954 και ολοκληρώθηκαν το 1966 σε αρχιτεκτονικά σχέδια, προσαρμοσμένα άριστα στο φυσικό περιβάλλον, του διάσημου αρχιτέκτονα καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Δημητρίου Πικιώνη.
Στις εγκαταστάσεις του Δασαρχείου λειτουργεί από το 1960 και Μετεωρολογικός σταθμός. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το κλίμα της περιοχής Περτουλίου χαρακτηρίζεται ως μεταβατικό, με πολύομβρο ψυχρό χειμώνα και σχετικά θερμό και ξηρό θέρος.
Το μέσο ύψος βροχής ανέρχεται σε 1250 χλστ. και του χιονιού 465 χλστ. κατά μέσο όρο κατ' έτος (περίοδος 1960-2005). Ο ψυχρότερος μήνας είναι ο Ιανουάριος, με μέση ελάχιστη θερμοκρασία -3,6 βαθμούς, ενώ θερμότερος ο Αύγουστος μήνας, με μέση μέγιστη θερμοκρασία 24,1 βαθμούς. Έχουν παρατηρηθεί ακραίες θερμοκρασίες, με ελάχιστη -20 βαθμούς και μέγιστη 35 βαθμούς. Οι συχνότεροι άνεμοι είναι ΒΑ και ΝΔ.