Ο Βίκος είναι μικρό χωριό χτισμένο στη δυτική είσοδο του ομώνυμου φαραγγιού. Η εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα στο κέντρο του οικισμού που χτίστηκε το 1871 διαθέτει αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Στις πηγές του ποταμού Βοϊδομάτη, στην είσοδο του φαραγγιού του Βίκου βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας (Κοίμηση της Θεοτόκου) που χτίστηκε το 1738 και έχει αξιόλογες τοιχογραφίες. Το Μονοδένδρι βρίσκεται στο νοτιοανατολικό χείλος της χαράδρας του Βίκου. Ο οικισμός διατηρεί στο σύνολό του το παραδοσιακό χρώμα ενώ κεντρική θέση κατέχει ο ενοριακός ναός του Αγίου Αθανασίου (1830) και ο μικρότερος ναός του Αγίου Μηνά (χτισμένος πριν το 1620) που παλιότερα ήταν μοναστήρι. Στο αναπαλαιωμένο αρχοντικό Πανταζή λειτουργεί το «Κέντρο Εκθέσεων και Συναθροίσεων» ενώ στις παρυφές του οικισμού βρίσκεται το πετρόκτιστο θέατρο. Από τη θέση «Οξιά» λίγα χιλιόμετρα μετά το χωριό και από το μοναστήρι της Αγ. Παρασκευής προσφέρεται ανεπανάληπτη θέα της χαράδρας του Βίκου.

Τα Ζαγοροχώρια γύρω από το Δρυμό

Ο Αγιος Μηνάς είναι ένα μικρό χωριό κοντά στο φαράγγι του Βοϊδομάτη. Στη γύρω περιοχή και κάτω από την προστασία που προσέφερε η ακρόπολη της βραχώδους έξαρσης «Καστράκι» διακρίνονται ακόμα τα ερείπια παλιού οικισμού που η ιστορία παραχωρεί τη θέση της στις τοπικές παραδόσεις και θρύλους, όπως για την τύχη των δύο ισχυρών οικογενειών της περιοχής του Σταμάτη και του Γερένη που εξοντώθηκαν για ασήμαντες διαφορές μέχρι ενός. Η Αρίστη είναι χτισμένη στη βορινή πλαγιά του ιστορικού, από την περίοδο του Ελληνοϊταλικού πολέμου, υψώματος «Γκραμπάλα» ή «Ροϋνίκος» όπως λέγεται τοπικά. Στο κέντρο του οικισμού βρίσκεται ο ενοριακός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου (1718) με αξιόλογο ξύλινο τέμπλο και τοιχογραφίες. Η Βίτσα βρίσκεται στη νοτιοανατολική είσοδο της χαράδρας του Βίκου. Ο οικισμός με τα μεγάλα ζαγορίσια αρχοντικά, που αναφέρεται από την εποχή του δεσποτάτου της Ηπείρου (1361), διατηρεί το παραδοσιακό χαρακτήρα του σε άριστη κατάσταση. Έχει αξιόλογες εκκλησίες όπως η Κοίμηση της Θεοτόκου (1728), ο Άγιος Νικόλαος (17ος αι.), οι Ταξιάρχες (17ος αι.) κ.ά. Το Καπέσοβο είναι χτισμένο στην ανατολική υπώρεια του βραχώδους υψώματος «Γραδίστα» που μαζί με τις απέναντι πλαγιές του Βραδέτου σχηματίζει το φαράγγι της Μεζαριάς, παρακλάδι του Βίκου. Διατηρεί απόλυτα τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει ο κεντρικός ναός του Αγ. Νικολάου (1793). Η Πασχάλειος Σχολή με δεκατέσσερις αίθουσες αποτελεί το μεγαλύτερο εκπαιδευτήριο του Ζαγορίου. Χτίστηκε το 1861 με χρήματα των αδελφών Πασχάλη που ήταν ταξιδεμένοι στη Ρωσία. Από το Καπέσοβο κατάγονταν σπουδαίες προσωπικότητες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Ζαγορίου και της Ηπείρου, όπως ο Αλέξης Νούτσος (1762-1822) ο οποίος διετέλεσε ανώτερος σύμβουλος του Αλή πασά, οι αδελφοί Μαρίνογλου κ.ά. Το Βραδέτο, χτισμένο στα 1.340 μ. είναι το ψηλότερο χωριό του Ζαγορίου. Ο οικισμός είναι μικρός, αρμονικά χτισμένος πάνω στα ασβεστολιθικά βράχια ανάμεσα από το φαράγγι της Μεζαριάς και το Βίκο. Ο κεντρικός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στη Γέννηση της Θεοτόκου. Η θέση «Μπελόη» αποτελεί ένα από τα καλύτερα σημεία από όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τη χαράδρα του Βίκου. Το Βρυσοχώρι βρίσκεται στους βορειοανατολικούς πρόποδες της οροσειράς της Τύμφης, κάτω από την κορυφή της Τσούκα Ρόσσα. Γύρω του απλώνονται δάση δρυός, κωνοφόρων και οξιάς. Παρ' όλο που το χωριό κάηκε από τους Γερμανούς το 1943 διατηρείται σε καλή κατάσταση. Σπουδαιότερο μνημείο του χωριού αποτελεί ο ναός του Αγ. Χαραλάμπους (1813).

Άλλα χωριά του Ζαγορίου που βρίσκονται κοντά στο Δρυμό είναι τα Κάτω και Άνω Πεδινά, ο Ελαφότοπος, το Δίλοφο, οι Κήποι, το Κουκούλι, το Τσεπέλοβο, το Σκαμνέλι και το Ηλιοχώρι.