Η Στοά Λούλη βρίσκεται σε ένα
από τα πιο γνωστά και εμπορικά σημεία των Ιωαννίνων,
στην οδό Ανεξαρτησίας που αποτελούσε το εμπορικό
κέντρο της πόλης και συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι
ένα από τα εμπορικότερα μέρη των Ιωαννίνων, αποτελώντας
όμως και το ιστορικό εμπορικό πλέον κέντρο της.
Στο εμπορικό αυτό κέντρο με κύριο άξονα την οδό
Ανεξαρτησίας για πολλά χρόνια συνυπήρχαν αρμονικά
οι τρεις θρησκευτικές εθνότητες της πόλης, (Χριστιανοί,
Εβραίοι και Μουσουλμάνοι), δίνοντας έναν ξεχωριστό
χαρακτήρα αλλά και μία ζωντάνια σε όλη την περιοχή.
Παρά την καταστροφή που υπέστη από την πυρκαγιά
του 1869, συνεχίζει να διατηρεί την παραδοσιακή
ομορφιά της μέχρι σήμερα και είναι ένα από τα πιο
γραφικά μέρη των Ιωαννίνων.
Στην οδό Ανεξαρτησίας 78 κτίστηκε το 1875 η Στοά
Λούλη στολίζοντας την είσοδό της με αψίδες που μεταφέρθηκαν
από την Ιταλία.
|
 |
| Η
Στοά Λούλη σήμερα |
|
|
Η αρχική της λειτουργία ήταν
χάνι στο οποίο παρέμεναν κυρίως κάτοικοι των γύρω
περιοχών που επισκέπτοντο τα Γιάννενα.
Περνώντας τα χρόνια, το χάνι έγινε κομβικό σημείο
με όλο και μεγαλύτερη κίνηση, εξαιτίας της έντονης
μετακίνησης των κατοίκων της περιοχής κυρίως προς
την Αθήνα, με αποτέλεσμα τη μετατροπή της Στοάς,
σε εμπορικό κέντρο.
Εμπορική δραστηριότητα ανέπτυξαν πρώτοι στη Στοά
οι Εβραίοι έμποροι των Ιωαννίνων με καταστήματα
υφασμάτων και δερμάτων.
Τα κασμίρια Μερκάδη απέκτησαν τέτοια φήμη, ώστε
άρχισαν να έρχονται έμποροι από όλη την Ελλάδα,
αναπτύσσοντας μαζί με τις υπόλοιπες δραστηριότητες
σημαντικά την γύρω περιοχή.
Εδώ στην είσοδο της Στοάς Λούλη λειτούργησε και
η πρώτη τράπεζα στην ΒΔ Ελλάδα, με την ονομασία
"Bank de Othomanic", την οποία διαχειρίζονταν
Τούρκοι.
Πάνω από την τράπεζα ξεκίνησε τη λειτουργία του,
το πρώτο χοροδιδασκαλείο, στο οποίο πραγματοποίησαν
εμφανίσεις στους κατοίκους των Ιωαννίνων, οι πρώτοι
καλλιτέχνες από την Αθήνα. Ακόμη στη Στοά πουλήθηκαν
οι πρώτες Αθηναϊκές εφημερίδες.
Υπάρχουν αναφορές ότι στην είσοδο της Στοάς, ένας
Τούρκος έδινε την ευχή του σε αυτούς που πήγαιναν
να πάρουν νερό στο πηγάδι, στο κέντρο της Στοάς,
το οποίο είχε τη φήμη ότι ήταν το καλύτερο της πόλης.
Κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μετά,
με την εμπορική ανάπτυξη και άλλων συνοικιών της
πόλης αρχίζει και η πτωτική πορεία με την σταδιακή
εγκατάλειψή της.
Τα τελευταία σαράντα χρόνια στη Στοά λειτούργησαν
κυρίως σιδηρουργεία, ξυλουργεία, οινοποιείο και
αποθήκες.
Σήμερα μετά την επέμβαση και αποκατάσταση των ζημιών,
από τις αρμόδιες υπηρεσίες, η Στοά λειτουργεί ως
πολυχώρος δένοντας αρμονικά με την αίγλη του παρελθόντος
και το υπέροχο περιβάλλον της. |
|
Εξερευνήσεις
