Ο Λούσιος, είναι ένα μικρό ποτάμι της Αρκαδίας μήκους 23 χλμ. που πηγάζει από την αρχαία Θεισόα και από την κορυφογραμμή των βουνών των Λαγκαδίων. Περνάει δυτικά από τη Δημητσάνα σε κοντινή απόσταση και εκβάλλει στον Αλφειό, 2,5 χλμ. βορειοδυτικά της Καρύταινας.
Τα νερά του είναι αρκετά ορμητικά, σχηματίζοντας καταρράκτες και έχουν την ίδια θερμοκρασία όλο το χρόνο.
Η διαδρομή του γίνεται μέσα από ιτιές, λεύκες και λυγαριές. Το φαράγγι έχει άγρια ομορφιά και πλούσια βλάστηση που δένει αρμονικά με το βραχώδες τοπίο. Δυτικά της Καρκαλούς έχει μεγάλη ποικιλία πουλιών καθώς και ερπετών. Στα νερά του δεν υπάρχουν πολλά ψάρια σε αντίθεση με τον αριθμό των καβουριών. Το κλίμα του φαραγγιού ακόμη, ευνοεί τις νυχτερίδες που έχουν ως καταφύγιο τις σπηλιές και τα εγκαταλειμμένα μοναστηριακά κτίσματα.

Η παρόχθια περιοχή του Λούσιου στο μεγαλύτερο τμήμα του είναι απόκρημνη με κοφτερούς βράχους να υψώνονται, κάνοντας αδύνατο το πέρασμα μέσα από αυτούς.
Το φαράγγι είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και από το 1997 έχει χαρακτηριστεί ως περιοχή ενιαίου αρχαιολογικού χώρου και χρήζει προστασίας από το υπουργείο πολιτισμού. Η χλωρίδα και πανίδα είναι πλούσιες και συνυπάρχουν αρμονικά.

Σύμφωνα με την αρχαία μυθολογία, όπου οφείλει και το όνομά του, αλλά και με αναφορές του περιηγητή Παυσανία, οι Νύμφες Νέδα, Αγνώ και Θεισόα έλουσαν τον Δία - κρυφά από τον Κρόνο - στις πηγές του ποταμού (Πηγές των Αθανάτων) όταν γεννήθηκε. Ο Παυσανίας επίσης θεωρούσε το Λούσιο ως τον πιο κρύο ποταμό του γνωστού του κόσμου.
Μετέπειτα μετονομάστηκε Γορτύνιος, παίρνοντας το όνομα από την Αρχαία Γορτυνία.

Το φαράγγι του Λούσιου είναι γνωστό και ως το Αγιο Ορος της Πελοποννήσου, λόγω της μοναστικής ζωής που αναπτύχθηκε, ειδικά κατά την Τουρκοκρατία. Πολλοί παράγοντες είχαν το ρόλο τους σε αυτό, όπως η γαλήνη, η ησυχία και το θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων. Δημιουργήθηκαν ασκητήρια, μοναστή-ρια, εκκλησίες και παρεκκλήσια με πιο γνωστές της Μονές Φιλοσόφου, Αιμυαλών και άλλες.

Κατά μήκος του φαραγγιού υπάρχουν πολλές πηγές, με άφθονα νερά, γεγονός που οδήγησε στην ανάπτυξη ενός είδους βιοτεχνίας, από το 16ο αιώνα, που στηρίχθηκε στην υδροκίνηση. Κατασκευάσθηκαν και λειτούργησαν μύλοι για να αλέθονται τα δημη-τριακά, μύλοι ως βυρσοδεψεία για την επεξεργασία δερμάτων, μύλοι για την πυρίτιδα γνωστοί και ως μπαρουτόμυλοι, νεροτριβές για την επεξεργασία ρούχων, νεροπρίονα για την κοπή κορμών δέντρων κλπ.
Στον ίδιο χώρο λειτούργησαν ασβεστοκάμινα, εργαστήρια κατασκευής κεραμιδιών, ελαιοτριβεία και αποστακτήρια με το ρακοκάζανο για την παραγωγή τσίπουρου (ρακί).
Σήμερα στην περιοχή λειτουργεί το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης.

Η επικοινωνία μεταξύ των χωριών, των οικισμών, των μοναστηριών και νερόμυλων γινόταν κυρίως από μονοπάτια και πέτρινα γεφύρια. Στη διαδρομή του Λούσιου υπάρχουν δεκαέξι πετρόχτιστα τοξωτά γεφύρια.

Για την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής, τα παλιά μονοπάτια στην περιοχή του φαραγγιού έχουν συντη-ρηθεί και αποκατασταθεί, έτσι ώστε να διευκολύνουν τη διάβαση στους οδοιπόρους, όπως και την προσπέ-λαση των αξιοθεάτων.
Η περιοχή σήμερα ελκύει πολλούς επισκέπτες και πεζοπόρους. Οι διαδρομές μέσα από τα αναπλασμένα μονοπάτια καταλήγουν στην Αρχαία Γόρτυνα, ενώ ξεκινούν από τη Δημητσάνα, το κεφαλάρι του Αϊ Γιάννη, τη Μονή Προδρόμου, το Ελληνικό και την Αρχαία Γόρτυνα

Ο Λούσιος, εκτός από την πεζοπορία, προσφέρεται και για άλλες δραστηριότητες. Στο πέτρινο γεφύρι του Ατσίχολου κοντά στην Καρύταινα διοργανώνονται από εταιρίες εναλλακτικού τουρισμού καταβάσεις με rafting, kayak, trekking canyoning και άλλα. Αλλες φτάνουν μέχρι τη συμβολή του ποταμού με τον Αλφειό, και άλλες διανύουν τον τελευταίο, προσελκύοντας πολλούς λάτρεις του είδους για αξέχαστες εμπειρίες σε μια φύση μαγευτική και παρθένα.

Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από την Καρύταινα βρίσκεται η γέφυρα του Λούσιου που αποτελεί την αφετηρία για τις περισσότερες διαδρομές rafting κλπ., για μία απόσταση 4 χιλιομέτρων μέχρι να συναντήσει τον Αλφειό. Η διαδρομή συνεχίζεται για ακόμη 3 χιλιόμετρα με συνολική διάρκεια μία ώρα, μοναδικής εμπειρίας και περιπέτειας.
Ο τερματισμός της διαδρομής πραγματοποιείται στην γέφυρα του "Κούκου" στον Αλφειό.
Το γεφύρι έχει ύψος 34 μέτρα, πλάτος 4 μέτρα και μήκος 25 περίπου μέτρα και ξεχωρίζει για την τέλεια κατασκευή του και μάλιστα σε σημείο του παταμού που είναι ιδιαίτερα δύσβατο. Χτίστηκε το 1880 με κρατική επιχορήγηση για να συνδέει τις επαρχίες Γορτυνίας και Ολυμπίας. Αποτελεί θαυμάσιο έργο του Λαγκαδιανού αρχιμάστορα Αντώνη Κάτσιανου.

Καταρράκτης Βρόντου
Σε μικρή απόσταση (5-10 λεπτά με τα πόδια), από το τέλος της διαδρομής μπορείτε να δείτε τον καταρράκτη που δημιουργούν τα νερά της πηγής του Βρόντου, και πέφτουν από ύψος 17 μέτρων, ανάμεσα από πλατάνια και πλατύφυλλα δέντρα, πριν καταλήξουν στον Αλφειό ποταμό που κατά την μυθολογία ήταν ο αγαπημένος ποταμός του Δία και αδελφός ποταμός του Γάγγη στην Ινδία.