Στα Νοτιοανατολικά της Πελοποννήσου στέκεται με γεμάτο υπερηφάνεια το απέραντο Φρούριο της Μεθώνης και καταλαμβάνει ολόκληρη την έκταση του ακρωτηρίου.
Στη μικρή αυτή χερσόνησο, βρίσκεται μία μικρή πόλη η οποία είχε οχυρωθεί από την αρχαιότητα και ήταν φημισμένη για το λιμάνι της.

Σύμφωνα με τον Παυσανία, η πόλη έχει το όνομα Μοθώνη. Εικάζεται πως το όνομα αυτό προέρχεται είτε από την κόρη του Οινέα είτε από το μικρό οχυρωμένο νησάκι, το "Μόθων λίθος". Ισχυρός «προστάτης» της πόλης αποτελεί ο βράχος (που δικαιολογεί τη δεύτερη εκδοχή) ο οποίος προστατεύει το λιμάνι από τη θάλασσα.

Χάρις την ισχυρή οχύρωση του και την πλεονεκτική γεωγραφική της θέση σε πολύ κομβικό σημείο είχε γίνει πόλος έλξης για χιλιάδες χρόνια. Από τον 12ο αιώνα οι Βενετοί προσπαθούσαν να το πάρουν υπό την κατοχή τους ενώ μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα βρισκόταν υπό τουρκική κυριαρχία.

Σήμερα, τα τείχη του φρουρίου, αν και ερειπωμένα εξακολουθούν να είναι επιβλητικά. Το κάστρο βρέχεται από τη θάλασσα στις τρεις πλευρές του ενώ η βόρεια πλευρά του, που βλέπει προς τη ξηρά, οχυρώνεται ισχυρά από μια ακρόπολη. Το κάστρο χωρίζεται από τη ξηρά με μία τάφρο. Η επικοινωνία αρχικά γινόταν από μία ξύλινη γέφυρα.

Η είσοδος βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του κάστρου. Δύο μεγάλοι προμαχώνες βρίσκονται δεξιά και αριστερά της εισόδου, η επικοινωνία των οποίων γίνεται με ένα σκεπαστό πέρασμα.
Είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως η βόρια πλευρά του τείχους φτάνει στα 11 μέτρα. Πέρα από τη προστασία που προσέφερε το τείχος, η οχύρωση ενισχυόταν με δύο πύργους, ένα τετράγωνο στη ΒΑ πλευρά και ένα στρογγυλό στη ΒΔ.

Το κάστρο δεν αποτελείται μόνο από τη κεντρική πύλη. Μετά από αυτή, ένας θολοσκέπαστος δρόμος οδηγεί στη δεύτερη πύλη και αυτή με τη σειρά της σε μια τρίτη. Η τελευταία αποτελούσε είσοδο για την κατοικήσιμη περιοχή. Ο οικισμός περιτριγυριζόταν από ένα τείχος μήκος 6 μέτρων με ενίσχυση από πέντε πύργους.

Μέσα στο κάστρο, βρίσκεται η εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, η κατασκευή της οποίας αποδίδεται στους Γάλλους του απελευθερωτικού σώματος στις αρχές του 19ου αιώνα, και αποτελεί ένα από τα πιο αξιοσημείωτα μνημεία του κάστρου.

Στη νότια άκρη του οχυρωματικού περιβόλου εμφανίζεται επιβλητικά η πύλη της θάλασσας, που αναστηλώθηκε πρόσφατα. Παραπλεύρως βρίσκονται δύο πύργοι που επικοινωνούν μεταξύ τους με μία εξέδρα.
Από τη πύλη εκτεινόταν ένας διάδρομος που καταλήγει στο οχυρωμένο νησί Μπούρτζι, που λειτούργησε ως χώρος βασανιστηρίων κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

Η δυτική πλευρά του κάστρο είναι εκείνη στην οποία δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία από πλευρά οχύρωσης. Κάτι τέτοιο οφείλεται στο γεγονός ότι αποτελεί τη μόνη πλευρά που δεν είναι εύκολα προσβάσιμη από τη θάλασσα λόγω των βράχων που τη πλαισιώνουν.

Είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως η δυτική πλευρά δεν έχει υποστεί ούτε πολλές καταστροφές ούτε επισκευές.

Το ανατολικό τείχος έφθανε αρχικά μέχρι τη θάλασσα ενώ στις μέρες μας εκτείνεται αμμουδιά. Παράλληλα με αυτό το τείχος υπήρχε μώλος που έγκειται στη δημιουργία ενός μικρού λιμανιού (mandrachio), δευτερευούσης σημασίας ύστερα από το μεγάλο στα βορειοανατολικά.

Σε πολλά σημεία συναντάει κανείς εμβλήματα βενετσιάνικης προέλευσης, όπως η επιγραφή στη βόρεια πλευρά του προμαχώνα Loredan από την εποχή της διοίκησης του στρατηγού Loredan στην Πελοπόννησο.

Σήμερα, το κάστρο της Μεθώνης μένει έρημο και απομονωμένο. Οι κάτοικοι της περιοχής ισχυρίζονται πως κάθε φορά που οι άνεμοι του χειμώνα ξεκινούν, μπορεί να ακούσει κανείς τις φωνές εκείνων που χάθηκαν στο Μπούρτζι.

Ο απέναντι λόφος και η ώρα του δειλινού είναι ο κατάλληλος συνδυασμός τόπου και χρόνου για να απολαύσει κανείς την εκπληκτική όψη του κάστρου. Ο ήλιος προσπαθώντας να χαθεί στην αγκαλιά του Ιονίου Πελάγους φωτίζει γλυκά τα ογκώδη τείχη δημιουργώντας την απόλυτη γαλήνη!