Πνευματικό κέντρο και αποκούμπι των αρματωλών στην Τουρκοκρατία, το μοναστήρι του Προυσού, προσφέρει και σήμερα τις υπηρεσίες του στην Ορθοδοξία και τον τόπο.
Χιλιάδες προσκυνητές οδεύουν εδώ, όλο το χρόνο, για τη Χάρη της. Το μοναστήρι είναι χτισμένο σε μια ατμόσφαιρα που μόνο σαν αποθέωση της ομορφιάς μπορεί να χαρακτηρισθεί. Βράχοι που κατεβαίνουν σε βαθιές χαράδρες με το μυστικό τραγούδι των νερών, δάση πυκνά που ξεκουράζουν...
Πρόκειται για μεγάλο και ιστορικό μοναστηριακό συγκρότημα, κέντρο μιας μεγάλης ομάδας οικισμών, που βλέπουμε διάσπαρτους στις γύρω πλαγιές και παλιότερα κομβικό κέντρο εμπορίου της Ευρυτανίας και του Βάλτου. Κατά την παράδοση η μονή ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα για να στεγάσει εικόνα της Παναγίας που είχε σωθεί σε σπηλιά κατά την εικονομαχία, προερχόμενη από την Προύσα της Μικράς Ασίας.
Αποτελείται από το καθολικό και από μία πτέρυγα κελιών. Το καθολικό του τιμάται στην Παναγία Προυσιώτισα, είναι ναός σταυροειδής με τρούλο, χρονολογείται στα 1754, στα δυτικά διασώζει κρύπτη διαμορφωμένη σε παρεκκλήσι, ενώ οι τοιχογραφίες που φιλοτέχνησαν οι ζωγράφοι Γ. Γεωργίου και Γ. Αναγνώστου χρονολογούνται στα 1785. Στην κρύπτη διασώζονται στην εξωτερική δυτική πλευρά τοιχογραφίες του 13ου αιώνα, ενώ εσωτερικά υφίστανται δύο στρώματα, από τα οποία το ένα χρονολογείται στα 1518. Αξιόλογο είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο της κρύπτης που χρονολογείται στα 1810. (Πραγματοποιήθηκαν αναστηλωτικές εργασίες στο καθολικό, όπως και εργασίες συντηρήσεως των τοιχογραφιών).

Το μοναστήρι του Προυσού αποτελεί τόπο προσκυνήματος πιστών από όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα στις 23 Αυγούστου που γιορτάζει, ημερομηνία κατά την οποία βρέθηκε η ιερή εικόνα. Για να πάει κάποιος στον Προυσό πρέπει να φτάσει στο Καρπενήσι και από κει να πάρει τον δρόμο που οδηγεί στην Ποταμιά, την εύφορη περιοχή που διαρρέετε από τον ποταμό Καρπενησιώτη.
Στο δρόμο για τον Προυσό υπάρχει το εικόνισμα όπου βρίσκονται τα "πατήματα της Παναγίας". Είναι ένα αξιοπερίεργο και για πολλούς ανερμήνευτο γεωλογικό φαινόμενο, καθώς στον κάθετο βράχο και ενσωματωμένο σ' αυτό φαίνονται επτά διαφορετικού χρώματος σχήματα που έχουν την μορφή πατημάτων. Από το σημείο αυτό, σύμφωνα με την παράδοση, πέρασε η Παναγία στο δρόμο της για τον Προυσό. (Όλη η σχετική παράδοση αναφέρει τα εξής: "Ο Ευαγγελιστής Λουκάς κατά την περίοδο που βρισκόταν στην Πάτμο, ζωγράφισε μαζί με άλλες εικόνες και την εικόνα της Παναγίας που τώρα βρίσκεται στον Προυσό.
Για πολλούς αιώνες η εικόνα βρισκόταν και θαυματουργούσε σε μεγάλο ναό στην Προύσα της Μικράς Ασίας. Κατά την περίοδο της εικονομαχίας, το 829 την πήρε κάποιος επονομαζόμενος Διονύσιος και την έφερε στην Ελλάδα για να γλιτώσει από την καταστροφή. Κάπου στη διαδρομή όμως την έχασε και την βρήκαν στη σπηλιά όπου βρίσκεται σήμερα, κάποιοι βοσκοί, που για μέρες έβλεπαν μια μυστηριώδη φωτεινή στήλη που τους έδειχνε το μέρος.
Ο Διόνυσος όταν έμαθε ότι η εικόνα βρέθηκε κάπου στο Καρπενήσι πήγε και την πήρε. Καθώς επέστρεφε με τη συνοδεία του νύχτωσε και έπεσαν να κοιμηθούν. Το πρωί η εικόνα είχε εξαφανιστεί και μια μυστηριώδη φωνή τους είπε ότι επιθυμία της εικόνας ήταν να παραμείνει εκεί που βρέθηκε στην περιοχή που ήταν οι βοσκοί. Κατά την επιστροφή της στον Προυσό, η Παναγία πέρασε από το σημείο που είναι τα "Πατήματα" και τρυπώντας την βουνοκορφή διέσχισε το βουνό, που πήρε την μορφή της εικόνας").

Το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας το δώρισε ο Καραϊσκάκης για να θεραπευτεί από τη θέρμη που τον τυραννούσε και εξαιτίας της οποίας έμενε κατά περιόδους στον Προυσό να αναρρώνει. Πριν το μοναστήρι τα δύο κάστρα αριστερά και δεξιά, οι "πύργοι του Καραϊσκάκη".
Στο Μοναστήρι λειτουργεί ενδιαφέρον μουσείο με πολλά εκθέματα, όπως εικόνες από το 15ο και 16ο αιώνα, ιερά άμφια, αργυρά και χρυσά δισκοπότηρα, χειρόγραφοι κώδικες, τυπογραφημένα βιβλία και το σπαθί του Καραϊσκάκη.
Το Μοναστήρι υπέστη πολλές καταστροφές και πυρπολήθηκε από πολλούς επιδρομείς με τελευταίους τους Γερμανούς στις 16 Αυγούστου το 1944, επειδή θεωρήθηκε ως κρησφύγετο των ανταρτών. Οι χωρικοί για να σώσουν την εικόνα την μετέφεραν στο χωριό Προυσό, ενώ στην πομπή μεταφοράς της εικόνας συμμετείχε τιμητικό απόσπασμα των Γερμανών.
Το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων που βρίσκεται απέναντι από το Μοναστήρι κτίστηκε στα 1754. Επίσης, διασώζεται το κτίριο που στέγασε επί Τουρκοκρατίας τη "Σχολή Ελληνικών Γραμμάτων" που λειτούργησε εδώ.