Επιλέξτε στον χάρτη,
την περιοχή που σας ενδιαφέρει |
|
|
|
|
| |
|
 |
Ιστορία, Πολιτισμός Λέσβου |
|
Στην Προϊστορική εποχή είχε πολλά ονόματα όπως Λασία,
Ιμερτή, Πελασγία, Ίσσα, κ.ά. Στη μυθολογία αναφέρεται
ότι ο πρώτος έποικός της ήταν ο Μάκαρας γιος του
Ήλιου, ο ποιο φημισμένος από τους μυθικούς βασιλιάδες
ο οποίος είχε πέντε κόρες: τη Μυτιλήνη, τη Μήθυμνα,
την Ίσσα, την Άντισσα και την Αρίσβη, καθώς και
τέσσερις γιους: τον Έρεσο, τον Κυδρόλαο, το Νέανδρο
και τον Λεύκιππο.
Οι κόρες και οι γιοι του Μάκαρα έδωσαν τα ονόματά
τους στις κυριότερες πόλεις της Λέσβου, τα οποία
υπάρχουν μέχρι σήμερα! Το σημερινό της όνομα "Λέσβος"
προέρχεται από τον Λέσβο, γιο του Θεσσαλού ήρωα
Λάπηθου, συζύγου της Μήθυμνας.
Η διαδρομή της Λέσβου μέσα στην ιστορία είναι σημαντική
και εντυπωσιακή, όπως άλλωστε και πολλών πόλεων
και περιοχών της Ελλάδας. Τα αρχαιολογικά ευρήματα
μαρτυρούν ότι στο νησί αναπτύχθηκε πολιτισμός αντίστοιχος
με το μυκηναϊκό, ο οποίος καταστράφηκε και το νησί
ερημώθηκε μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα το
1529 π.Χ.
Το 1507 π.Χ. έρχονται οι Πελασγοί και το 1393-1184
π.Χ. την κατοικούν οι Αχαιοί.
Το 1000 π.Χ. περίπου ιδρύεται στη Λέσβο η Αιολική
αποικία των Πενθιλιδών, η οποία αναπτύσσεται και
ακμάζει, επεκτείνοντας την εποικιστική τους δραστηριότητα
στην απέναντι μικρασιατική ακτή που πήρε το όνομα
"Μυτιληναίων Αιγιαλός". Στην περιοχή αυτή,
κοντά στον τάφο του Αχιλλέα, οι Μυτιληναίοι έκτισαν
την πόλη Αχίλλειο.
Στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. επεκτείνονται σε όλη
την Τρωάδα και γίνονται ισχυρή ναυτική δύναμη.
Συμμαχούν με τους Αθηναίους, στη συνέχεια με τους
Σπαρτιάτες, τιμωρούνται σκληρά από τους Αθηναίους
και ακολουθούν την ίδια πορεία των άλλων αρχαίων
ελληνικών πόλεων: ακμή, παρακμή.
Στη συνέχεια, ο Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Σταυροφόροι,
οι Σαρακηνοί, οι Λατίνοι ήταν οι κατά καιρούς κατακτητές
του νησιού, το οποίο άλλοι λεηλάτησαν και άλλοι
ελευθέρωσαν.
Στις 14 Οκτωβρίου του 1462 ήλθαν οι Τούρκοι οι οποίοι
λεηλάτησαν, έσφαξαν και από τους 100.000 κατοίκους,
άφησαν στο νησί μόνο τριάντα χιλιάδες.
Η Λέσβος απελευθερώθηκε τον Δεκέμβριο του 1912 και
η πλήρης ενσωμάτωσή της με την Ελλάδα έγινε το 1914.
Το νησί υπήρξε μάρτυρας μίας ακόμη κατοχής κατά
τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν
ο γερμανικός στρατός το κατέλαβε το 1941. Η κατοχή
κράτησε ως το 1944.
Η Λέσβος σ' όλη τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας
της παρουσιάζει διαχρονικές πνευματικές προσωπικότητες:
τον Τέρπανδρο (700 π.Χ.), δημιουργό της λυρικής
ποίησης, τον Πιττακό (648 π.Χ.), έναν από τους εφτά
σοφούς άνδρες της αρχαιότητας, τον Αρίωνα (625 π.Χ.),
χαρισματικό λυρικό ποιητή και κιθαρωδό, τον Αλκαίο
(600 π.Χ.), έναν επίσης εξέχοντα λυρικό ποιητή και
την Σαπφώ (620 π.Χ.), την μεγαλύτερη ποιήτρια της
αρχαιότητας, της οποίας τα ποιήματα διακρίνονται
για το πάθος και την αισθαντικότητά τους, γεγονός
που δίκαια της απέδωσε τον χαρακτηρισμό "Δεκάτη
Μούσα".
Άλλες σημαντικές προσωπικότητες της αρχαιότητας
είναι ο Θεόφραστος (372 π.Χ.), εξαίρετος φιλόσοφος
και βοτανολόγος-γνωστός και ως ο "πατέρας"
της Βοτανολογίας και ο Θεοφάνης (100 π.Χ.), σημαντικός
ιστορικός και ακόλουθος του Πομπηίου στις εκστρατείες
του στην Μικρά Ασία.
Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής - Βυζαντινής εποχής,
στο νησί παρατηρείται σχετική στασιμότητα. Τα πρώτα
χρόνια της Τουρκοκρατίας βρίσκεται ουσιαστικά σε
πνευματικό λήθαργο, αλλά κατά τον 15ο μ.Χ. αιώνα,
η πνευματική ζωή αρχίζει να αναζωπυρώνεται, με πνευματικό
κέντρο την Ιερά Μονή Λειμώνος.
"Αν υπάρχουνε τόσοι λίγοι Κροίσοι στην εποχή
μας είναι γιατί λίγοι, ελάχιστοι πραγματικά ξέρουν
να βλέπουν. Πολύ περισσότερο σ' ένα νησί όπως η
Λέσβος που για να προσφέρει μια τόσο πλούσια και
καθαρή τροφή στα μάτια, θα έλεγες ότι πρέπει να
'ναι κανένας τρελός ή αόμματος ώστε να μείνει εδώθε
από το φως".
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ Τον 18ο αιώνα εμφανίζονται σημαντικές
προσωπικότητες όπως ο Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας και
ο Βενιαμίν ο Λέσβιος, ο κατεξοχήν Δάσκαλος του Έθνους.
Τον 19ο αιώνα οι αδελφοί Δημήτριος και Γρηγόριος
Βερναρδάκης, ο Γεώργιος Αριστείδης και ο Χριστόφορος
Λαίλιος στηρίζουν την Ελληνική παιδεία και την πνευματική
ζωή του τόπου.
Τον 20ο αιώνα, ο Αργύρης Εφταλιώτης αναζωογονεί
την Νεοελληνική Λογοτεχνία, ενώ στη συνέχεια οι
μεγάλοι πεζογράφοι Στρατής Μυριβήλης και Ηλίας Βενέζης
προσφέρουν με το έργο τους αντιπολεμικά και ανθρωπιστικά
ερεθίσματα σ' ένα παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό. Ο
Ασημάκης Πανσέληνος, ο Νίκος Καμπάς, ο Σ. Παρασκευαϊδης,
ο Μ. Κουντουράς φωτίζουν τη Λεσβιακή Άνοιξη μέχρι
τον λεσβιακής καταγωγής Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη
που η ποίηση του μαζί με της Σαπφούς έκανε γνωστή
σε όλο τον κόσμο την μοναδική και ιδιαίτερη φύση
της Λέσβου.
Η ζωγραφική επίσης τα τέλη του 19ου και αρχές 20ου
αιώνα έχει να παρουσιάσει τις δικές της προσωπικότητες:
ο Φ. Κόντογλου, ο Γ. Ιακωβίδης, ο Σπ. Πρωτοπάτσης,
ο Ορ. Κανέλλης, ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος Χατζημιχαήλ
και ο εμπνευσμένος εκδότης βιβλίων τέχνης Στρατής
Ελευθεριάδης - Τεριάντ, προστίθενται στον κατάλογο
των λέσβιων δημιουργών.
Μέχρι σήμερα - αρχές του 21ου αιώνα -η πνευματική
ζωή στο νησί συνεχίζεται από πολλούς αξιόλογους
ανθρώπους των γραμμάτων και πολιτιστικούς συλλόγους,
που συμβάλλουν στην διαιώνιση μιας ατέρμονης Λεσβιακής
Πνευματικής Άνοιξης. |
|
|
| ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ |
|
|
 Εξερευνήσεις |
|
|
|
 |
|
| |
|
|
|
