Περπατώντας στα γραφικά δρομάκια της, νιώθεις τη ναυτοσύνη της. Θαρρείς πως ο χρόνος σταμάτησε στο χθες, δίχως να πάψει ν' ανασαίνει το σήμερα. Η ζωή χτυπά εδώ από τα πανάρχαια χρόνια (από τη 2η π.Χ. χιλιετία). Στην περιοχή της Λίμνης, σύμφωνα με τους ερευνητές, τοποθετείται η αρχαία πόλις Ελύμνιον. Το «Νυμφικόν Ελύμνιον», κατά τον Σοφοκλή, είναι συνδεδεμένο με το πρώτο σμίξιμο του Δία και της Ήρας.
Τα ρωμαϊκά και μεταβυζαντινά χρόνια ευημερούσε χάρη στη ναυτοσύνη της. Δέχθηκε όμως και επιδρομές από πειρατές κι επίδοξους κατακτητές, γι' αυτό ο οικισμός μεταφέρθηκε ψηλά, στη θέση Καστριά και Παναγιά, γύρω στο 900 μ.Χ. Ξανακατέβηκαν στην παραλία στα μέσα του 16ου αι. οπότε χτίζεται η σημερινή πόλη της Λίμνης.
Αρκετές οικογένειες μεταναστεύουν στη Σκιάθο, το 1790, ιδρύοντας τη Λιμνιώτικη συνοικία, τα «Λιμνιά». Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η ναυτοσύνη της εξακολουθεί να μεσουρανεί.

Τα σπίτια της είναι χτισμένα αμφιθεατρικά, σφιχτά δεμένα το ένα με το άλλο, με κεραμοσπεπές τα περισσότερα. Το νησιωτικό στοιχείο είναι έντονο παντού. Ο Δήμος Ελυμνίων ιδρύθηκε το 1836 και η αρχική του ονομασία ήταν Δήμος Αιγαίων (εξαιτίας της ταύτισης των αρχαίων Αιγών με την περιοχή). Ιδιαίτερη ανάπτυξη φαίνεται πως γνώρισε ο τόπος το 19ο και τον 20ό αιώνα.
Ο Καθεδρικός Ναός των Γενεθλίων της Θεοτόκου - «Παναγία η Λιμνιά» (1837) με το περίτεχνο τέμπλο και το μαρμάρινο καμπαναριό της (ιωνικό, αιγαιοπελαγίτικο, σμιλεμένο από Τηνιακό γλύπτη), αποτελεί το θρησκευτικό μνημείο της Λίμνης και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Δίπλα του, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (1879).
Στην κεντρική πλατεία των Ηρώων με τους φοίνικες η κίνηση είναι έντονη. Ο δρόμος οδηγεί στην παραλία με την εντυπωσιακή ανακατασκευασμένη Σκάλα των αρχών του αιώνα. Από εδώ σαλπάριζαν τα ιστιοφόρα της Λίμνης για τα μακρινά τους ταξίδια. Περπατώντας στον παραλιακό δρόμο προς τα αριστερά, θα δούμε τα παλιά αρχοντικά που αγναντεύουν τη θάλασσα και θα φθάσουμε ως το τέρμα, όπου βρίσκεται το Ασκηταριό του Οσίου Χριστοδούλου του Πάτμιου. Μπροστά του, το Προσκοπείο (η Λέσχη Ναυτοπροσκόπων) που «παίζει» με τα κύματα. Στην περιοχή Ταμπακαριά λειτουργούσαν άλλοτε βυρσοδεψεία.

Κινούμενοι από την αντίθετη κατεύθυνση, προς την περιοχή Κατούνια, θα περάσουμε από το λιμανάκι της Λίμνης και το εντυπωσιακό κτίριο του Ναυτικού Ομίλου. Λίγο πιο κάτω διακρίνουμε τα ερειπωμένα κτίρια των εργοστασίων επεξεργασίας ρητίνης που άλλοτε ανθούσαν. Δίπλα στα κύματα βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη (κτίσμα του 1876) που απέχει 2,5 χλμ. από τη Λίμνη. Στην περιοχή των Κατουνίων λειτουργούσε άλλοτε η μεταλλευτική εταιρεία ΑΓΓΛΟΓΚΡΗΚ.

Την ωραιότερη άποψη της Λίμνης θα τη δούμε από το εκκλησάκι του Άι Νικόλα.

Ωραία θέα θα απολαύσουμε κι από την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου με τα δύο μαρμάρινα καμπαναριά, τηνιακής τέχνης. Από τη Λίμνη κατάγονταν ο ήρωας του '21 Αγγελής Γοβιός, η Λέλα Καραγγιάννη (που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στις 8-9-1944), ο Α. Γοβγίνας, ο Κ. Γαμβέτας, ο Κ. Γυφτοδήμος, ο Ν. Τσιφόρος και τόσοι άλλοι.

Ακόμα μία στάση αξίζει το Τοπικό - Ιστορικό Αρχείο της Λίμνης (Αρχειοθήκη του Δήμου Ελυμνίων) με πολλά αρχεία - ντοκουμέντα. Τέλος, αξίζει μια επίσκεψη στο Χειροτεχνικό Συνεταιρισμό Γυναικών Λίμνης.