Επιλέξτε στον χάρτη,
την περιοχή που σας ενδιαφέρει |
|
|
|
|
| |
|
 |
Μύρινα |
|
Η ευρύτερη περιοχή της Μύρινας περιλαμβάνει τις περιοχές, Μύρινα, Κάσπακας, Θάνος, Πλατύ, Κορνός και η
εδαφική περιφέρεια, καταλαμβάνει τα δυτικά παράλια
της Λήμνου με την ηφαιστειακής προέλευσης λοφοσειρά
στο εσωτερικό τους.
Τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα από τη Μύρινα και τα γύρω
υψώματα, δικαιολογούν την αρχαία ρήση: "Άθως
σκιάζει νώτα λημνίας βωός", με προφανές νόημα
σε όποιον παρατηρήσει το χάρτη του Πελάγους.
Μικρές χερσόνησοι δημιουργούν στο μεταξύ τους αμμουδερές
παραλίες, κατάληξη κατηφορικών κοιλάδων.
Στη μεγαλύτερη από αυτές, είναι απλωμένη η πόλη
της Μύρινας, πρωτεύουσας του Δήμου και του
νησιού, η οποία σύμφωνα με τον μύθο ονομάστηκε έτσι,
γιατί, έτσι έλεγαν και τη βασίλισσα, η οποία και
ήταν κόρη του βασιλιά της Ιωλκού, του Κρηθέα, γυναίκα
του Θόαντα, του πρώτου βασιλιά του νησιού και μητέρα
της Υψιπύλης. Στα χρόνια αυτά, οι γυναίκες του νησιού
παραμέλησαν τη λατρεία της Αφροδίτης και η θεά τις
τιμώρησε με ανυπόφορη σωματική δυσοσμία. Οι σύζυγοί
τους τότε, έφεραν παλλακίδες από τη Θράκη κα οι
γυναίκες τους για εκδίκηση σκότωσαν ολόκληρο τον
ανδρικό πληθυσμό γκρεμίζοντας τον από το ακρωτήρι
Πέτασος.
Όταν ο θυμός της Αφροδίτης κόπασε, καταφθάνουν στο
γυναικοκρατούμενο πλέον νησί οι Αργοναύτες με τον
Ιάσονα οι οποίοι και φιλοξενούνται για πολύ καιρό,
δημιουργώντας φυσικά απογόνους. Απόγονοι του Ιάσονα
και τις Υψιπύλης που έσμιξαν τότε, ήταν ο Εύηνος
και ο Νεβρόφονος. Το θέμα της διαμονής των Αργοναυτών
στη Λήμνο το πραγματεύτηκαν ο Αισχύλος στην τραγωδία
του "Υψιπύλη", ο Αισχύλος στις "Λήμνιες"
αλλά και ο Αριστοφάνης.
Την αρχαιότητά της πιστοποιούν και οι αρχαιολογικές
έρευνες τόσο μέσα στην ίδια την πόλη, όσο και στην
περιφέρειά της. Στα προϊστορικά χρόνια φαίνεται
πως κατοικήθηκε κυρίως η περιοχή του Μετεωρολογικού
Σταθμού και των Ρηχών Νερών.
Βρέθηκαν εκεί λείψανα κατοικιών της Νεολιθικής εποχής
και της πρώιμης εποχής του Χαλκού, καθώς και τμήματα
ισχυρών οχυρώσεων της πρώιμης εποχής του Χαλκού.
Πυρήνας της πόλης είναι το Κάστρο της, θεμελιωμένο
σε μια λωρίδα γης που εισχωρεί που εισχωρεί στη
θάλασσα.
Το κάστρο αυτό φαίνεται πως το έχτισε ο αυτοκράτορας
του Βυζαντίου Ανδρόνικος Α' ο Κομνηνός, γύρω στα
τέλη του 12ου αιώνα. Χτίστηκε πάνω στα τμήματα μιας
παλιότερης οχύρωσης, λείψανα της οποίας θα διακρίνετε
και κάτω από τα νεότερα τείχη αλλά και στο εσωτερικό
τους, κυρίως στο δυτικό τμήμα της χερσονήσου.
Το στοιχείο όμως που το κάνει μοναδικό σε σχέση
με δεκάδες άλλα, είναι τα ελάφια που ζουν εκεί και
συνυπάρχουν με τους γύρω κατοίκους.
Κάτω από το κάστρο βρίσκεται το λιμάνι της πόλης,
η αφετηρία της οικονομικής ζωής για ολόκληρο το
νησί. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο λιμάνια,
το μικρό βενετσιάνικο, όπως φαίνεται είναι ιδιαίτερα
γραφικό, με το πλακόστρωτό του και τις ταβέρνες
όπου σερβίρεται φρεσκότατο ψάρι από τη θάλασσα του
βορείου Αιγαίου και το νεότερο, επιβατικό και εμπορικό.
Από το λιμάνι ξεκινά ο δρόμος της αγοράς. Πλακόστρωτος
με πολλά καταστήματα διαφορετικών διαστάσεων, ύψους,
χρωμάτων, κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, με τις
αντιθέσεις τους να συμβάλλουν στην αίσθηση της έντασης
που προσιδιάζει σε ένα χώρο οικονομικών συναλλαγών.
Από τα μικρομάγαζα αυτά, μερικά από τα οποία αποτελούν
πρατήρια σύγχρονων βιοτεχνιών του νησιού, οι επισκέπτες
προμηθεύονται εξαιρετικής ποιότητας τοπικά προϊόντα:
Τυρί φέτα που έχει πήξει μέσα σε καλαθάκι πλεγμένο
με βούρλα, και το εξαιρετικής νοστιμιάς μελίπαστο,
που έχει λιαστεί στον ήλιο, μέλι με έντονο το άρωμα
του θυμαριού που φυτρώνει άφθονο στα υψώματα του
νησιού, σύκα ξερά, πολλές γεμισμένα με αμύγδαλα
και πασπαλισμένα με σουσάμι, γλυκά του κουταλιού,
χαλβάδες, λουκούμια, βενιζελικά, σαμσάδες, αμυγδαλωτά.
Με το εξαιρετικής ποιότητας σκληρό σιτάρι που καλλιεργείται
στο νησί ζυμώνονται εκλεκτά ζυμαρικά, τα φλομάρια
και ποικίλες τραχανάδων. Στην αγορά θα βρείτε και
τις περίφημες ποικιλίες των πολυβραβευμένων Λημνιακών
κρασιών.
Κατά μήκος του Ρωμέικου γιαλού βρίσκονται τα εντυπωσιακά
σπίτια της λημνιακής αριστοκρατίας, χτισμένα όλα
στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Αντανακλούν την οικονομική υπεροχή των ιδιοκτητών
τους και στην ιδιαίτερη αισθητική που καλλιέργησαν
ζώντας στα κοσμοπολίτικα κέντρα του 19ου αιώνα,
στην Αλεξάνδρεια, την Οδησσό, την Τεργέστη.
Ανάμεσα στα κτίρια αυτά είναι και το Αρχαιολογικό
Μουσείο του νησιού όπου εκτίθενται τα κινητά ευρήματα
από τις πολυάριθμες ανασκαφές της Αρχαιολογικής
υπηρεσίας και της Ιταλικής Αρχαιολογικής σχολής
στο νησί, καθώς και οι λιγοστές αρχαιότητες που
πρόλαβαν να μεταφέρουν από τον τόπο τους οι Έλληνες
της γειτονικής Ίμβρου.
Στον Ρωμέϊκο γιαλό βρίσκεται και το Μητροπολιτικό
Μέγαρο, άλλοτε κατοικία ενός πλούσιου αιγυπτιώτη.
Σήμερα στεγάζει το Εκκλησιαστικό Μουσείο του νησιού.
Λίγο πιο πέρα, στα ανατολικά του μητροπολιτικού
μεγάρου είναι ο μητροπολιτικός ναός της πόλης, ο
μνημειακός ναός της Αγίας Τριάδας που συνδέθηκε
με τα αποτροπιαστικά γεγονότα που ακολούθησαν τα
ορλωφικά.
Προέκταση του Ρωμέικου γιαλού είναι η παραλία των
Ρηχών Νερών. Πρόκειται για κολπίσκο με αστραφτερά
νερά και πεντακάθαρη αμμουδιά που εξακολουθεί μαζί
με τον Τούρκικο γιαλό να αποτελεί τον αγαπημένο
τόπο κολύμβησης Μυριναίων και επισκεπτών.
Όσο για τα βράδια στη Μύρινα, οι ρυθμοί ανεβαίνουν,
γίνονται έντονοι και οι μουσικές από τις καφετέριες
και τα μπαράκια ξεσηκώνουν τους περαστικούς και
εύκολα τους παρασέρνουν στη μαγεία της νύχτας.
Από τα τέσσερα χωριά που υπάγονται στο Δήμο Μύρινας,
το Πλατύ, το Θάνος και ο Κάσπακας έχουν χτιστεί
πάνω σε πλαγιές υψωμάτων που απέχουν γύρω στο χιλιόμετρο
από τις ακτές.
Ο φόβος των πειρατών, έκανε τότε τους ανθρώπους
να μεταφέρουν τα σπίτια τους από τα παράλια, όπου
ήταν χτισμένα παλιότερα, σε θέσεις περισσότερο ασφαλείς.
Και στα τέσσερα χωριά θα αναγνωρίσετε κοινά χαρακτηριστικά:
στενά λιθόστρωτα σοκάκια, σπίτια πετρόχτιστα, τα
περισσότερα με δύο ορόφους, σκαρφαλωμένα στις πλαγιές
το ένα δίπλα στο άλλο, με ελάχιστο χώρο ανάμεσά
τους.
Ο Κάσπακας είναι ένα από τα αρχαιότερα χωριά
του νησιού. Ιδρύθηκε από έναν βυζαντινό ναύαρχο,
Κάσπακα τον έλεγαν. Σε ένα σημείο της παραλίας του
χωριού υψώνονται βράχοι ψηλοί. Σε έναν τέτοιο βράχο
είναι χτισμένη η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη που πανηγυρίζει
στις 24 Ιουνίου, ημέρα γιορτής του Αγίου.
Η παραλία στο Πλατύ θεωρείται η πλέον κοσμική
του νησιού, χωρίς αμφιβολία προσελκύει μεγάλο πλήθος
λουομένων.
Η αμμουδιά της προσφέρεται για ηλιοθεραπεία, για
παιχνίδια και για κουβέντες κάτω από τον καυτό ήλιο,
ενώ στα όρια του Δήμου προσφέρονται για κολύμπι
και για όλες τις καλοκαιρινές απολαύσεις, οι παραλίες Θάνος, Αυλώνας, Αϊ Γιάννης, Καρβουνόλακκος και Νεβγάτης όπου στην
περιοχή αυτή υπάρχει και η εκκλησία της Παναγίας
της Κακκαβιώτισσας στην κορυφή ενός πετρώδους υψώματος,
μέσα σε μια σπηλιά.
Το τελευταίο χωριό του Δήμου, ο Κορνός, είναι
χωριό μεσόγειο θα έλεγε κανείς και απέχει από τη
θάλασσα γύρω στα τρία χιλιόμετρα. Στα χρόνια δε
της οθωμανικής κατάκτησης, ήταν μεγάλο χωριό και
αποτελούσε Δήμο.
Στην περιφέρεια του χωριού βρίσκονται τα Θέρμα,
ιαματικές πηγές γύρω από τις οποίες αναπτύχθηκαν
ήδη από το 15ο αιώνα -μπορεί νωρίτερα- λουτρά. Στα
λουτρά αυτά κατάφευγαν όσοι υπέφεραν από ισχιαλγίες
ή ρευματισμούς.
Κάποια εποχή μάλιστα, εκεί γύρω στη δεκαετία του
'50, στα Θέρμα λειτουργούσαν και κέντρα αναψυχής
και οι παλιότεροι έχουν να λένε ακόμα για τους χορούς
και τα γλέντια που γινόντουσαν εκεί.
Γύρω από τα Θέρμα, καθώς τα νερά ήταν άφθονα, καλλιεργούσαν
πλούσια περιβόλια με μεγάλη ποικιλία οπωροφόρων
δέντρων, πολλά είδη από τα οποία δεν υπήρχαν σε
κανένα άλλο σημείο του νησιού. |
|
Προτάσεις διαμονής, διασκέδασης και αγορών στη Λήμνο |
|
|
|
| ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ |
|
|
 Εξερευνήσεις |
|
|
|
 |
|
| |
|
|
|
